ผู้ที่บรรลุเป้าหมาย เป็นเจ้าคนนายคนมักจะคิดอย่างนี้

[Panitsupa]

ในตอนที่ยังเป็นนักเรียน หลายๆคนต่างเชื่อเสมอว่าถ้าเกิดได้ตั้งอกตั้งใจเรียน สอบติดคณะที่ใช่

ยิ่งได้โอกาสได้งานที่ดี เงินเดือนที่ดี แล้วก็ยิ่งเป็นอาชีพที่คนไหนก็รู้จักอย่างเช่น ข้าราชการ, วิศวกร


นักธุรกิจยิ่งน่าภาคภูมิไปใหญ่ เพราะนอกจากเงินเดือนที่ได้ ส ม น้ำ ส ม เ นื้ อ มีจำนวนไม่น้อยพอที่จะอุดหนุน


ครอบครัวได้ มีสวัสดิการรองรับให้เป็นสุขยังเป็นอาชีพที่ถือว่า "มีหน้ามีตา" ผู้ใดก็ต้อนรับกันหมด

แต่ว่าในโลกของข้อเท็จจริงแล้ว อาชีพที่ "มีหน้ามีตา" ในสังคม มิได้เหมาะสมกับทุกคนเสมอ

และในแต่ละอาชีพ เขาก็มีการกำหนดอัตรารับสมัครแต่ละปีที่ค่อนข้างจำกัดน่ะสิ !

"แล้วจะเรียนไปเพราะเหตุไร ถ้าเกิดสุดท้ายก็ได้งานที่ไม่ตรงสาย/ งานที่น้อยคนจะรู้จัก/ ค่าจ้างรายเดือนที่มิได้มากอะไร ?"

ปัญหานี้จะได้คำตอบที่ เ ค รี ย ด มากเลย ด้วยเหตุว่ามันเต็มไปด้วยความคาดหมายที่รู้สึกว่า

"พวกเรามีทางเลือกอยู่ไม่กี่อย่างในชีวิต" แม้กระนั้นถ้าเกิดลองเปลี่ยนเป็นความคิด "ฉันทำงานอะไรก็ได้


ไม่ว่าจะตรงสายหรือไม่ก็ตาม" มันอาจดูประโยคขี้แพ้ในสายตาบางบุคคล


แต่ว่าถ้าหากคิดๆดูแล้ว มันได้การบันเทิงใจ มากมายกว่าการตั้งปัญหาแบบแรกเพราะเรื่องจริงของชีวิตคือ

1. มนุษย์ทุกคนมีความรู้ความเข้าใจในตัวเอง "แตกต่างกัน" กันไปเราไม่จำเป็นที่ต้องเก่งเช่นเดียวกันหมด

2. ในรั้วโรงเรียน- ม ห า วิ ท ย า ลั ยถึงแม้ว่าจะเราได้เรียนกับอาจารย์ที่เก่งแค่ไหน

ขอบเขตความรู้มันก็เป็นเพียงแต่ความรู้ในรั้วเพียงแค่นั้นโลกของวัยผู้ใหญ่ที่โตขึ้น พวกเรายังจำเป็นต้องทราบเหตุการณ์อีกมาก

ทำความเข้าใจกันอีก ย า ว ลองผิดลองถูกกันอีกเยอะเพราะฉะนั้น จะมา ฟั น ธ ง ว่าเรียนมาสายวิทย์

จำเป็นต้องปฏิบัติงานสายวิทย์ เรียนสายภาษาต้องปฏิบัติงานสายภาษา มันก็ผิดเสมอ

3. มันเป็นเรื่องธรรมดาที่มนุษย์เราจะต้องวิ่งตามหาสิ่งที่ "ใช่"

ค่อยๆทำความเข้าใจ ค่อยๆปรับตัวไป สิ่งที่พวกเรากำลังสนุกขณะนี้ บางทีอาจจะยังไม่ใช่ที่สุด

สิ่งที่พวกเราเก่งในขณะนี้ ในวันข้างหน้า มันบางทีอาจเป็นเพียงแต่ความทรงจำ

เนื่องจากอาจมีหลายปัจจัยให้คิดมากขึ้น อาทิเช่น จึงควรพับโครงงานศึกษาต่อเอาไว้

เนื่องจากเงินน้อยเกินไปจำเป็นที่จะต้องทำงานหารายได้ก่อน และหลังจากนั้นก็ค่อยไปเรียนศิลปะที่พวกเราถูกใจ ...

พวกเราจำต้องมองจังหวะของชีวิตด้วย (เหตุจำเป็นของชีวิตแต่ละช่วง


4. สิ่งที่พวกเราเรียนมาเป็นสิบเป็นร้อยกว่าวิชา มันเป็น "การหลอมหลอม" หลายวิชามิได้

สอนพวกเราทางตรง แต่ว่าให้พวกเราค่อยๆซึมซับจุดเด่นแต่ว่าอย่างไปเอง ได้แก่ ฝึกฝนความอดทน, ฝึกหัดความละเอียดลออ,

ฝึกหัดความสามารถการเข้าสังคมในครั้งหนึ่งที่เราไม่เห็นคุณประโยชน์ว่าจะใช้อะไรได้จริง พอเพียงโตขึ้นอีกหน่อย

มันก็ต้องมีบ้างแหละที่พวกเราคิดอะไรขึ้นมากระทั่งจะต้องไปหา อ่ า น ปัดฝุ่นหนังสือเรียนอีกรอบ

ทุกวิชาความรู้ที่เราได้รับ ไม่เคยสูญเปล่า แค่เรามองไม่เห็นค่ามันเอง ลองนึกถึงให้ดีสิ !

5. มนุษย์เราควรมีลู่ทางให้กับชีวิตไว้หลายด้าน หรือ "มีแผนในการสำรอง"

เพื่อไม่เป็นการปิ ด กั้ นตัวเองจนกระทั่งเหลือเกิน ดังเช่นว่า หากวุฒิที่พวกเราเรียนมามันหางาน ย า ก จะยอมรึเปล่าที่เอาวุฒิต่ำกว่านี้หางานไปก่อน?

ถ้าหากเรามิได้อาชีพนี้ พวกเรายอมได้รึเปล่าที่จะทำอาชีพอื่นไปพลางๆก่อน?

ความฝันสิ่งที่ใช่ มันไม่สมควรเป็นสิ่งที่ได้ดั่งหัวใจในทันทีมันคือเรื่องปกติมากๆที่จำเป็นต้องแลกเปลี่ยนกับความเหนื่อย

ความ พ ย า ย า ม หลายเท่าตัว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใดหากจะพบว่าเพราะเหตุไร ห ม อ

บางคนถึงเขียนเพลงได้?

เพราะเหตุใดบางบุคคลเรียนวิชาชีพแต่มาเป็นนักแสดง?

เพราะเหตุใดบางคนเรียนไม่จบแต่ประสบผลสำเร็จ?

ถ้าเกิดยังไม่เข้าในข้อนี้ ทดลองย้อนกลับไป อ่ า น ข้อ 4 อีกรอบขึ้นชื่อว่า "วิชาความรู้" พวกเราได้รับมา

ถึงจะไม่ใช้ในทันทีก็ไม่ควรเสียดาย ขึ้นชื่อว่า "ความฝัน" ถึงจะยังไม่ใช่ในวันนี้

ใช่ว่าวันหน้าจะไม่มีทางเป็นไปได้ มันอยู่ที่ตัวเราล้วนๆว่า... "รู้สึกตัวดีไหมว่าทำอะไรอยู่?" และก็

"พร้อมจะยืดหยุ่นกับทุกสถานการณ์ชีวิตรึเปล่า?"

อย่ าลืมว่า...โลกเรากลม และก็มีหลายมิติ ใช่ว่าควรต้องมองเพียงด้านเดียว
ข้อคิดชีวิต
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13507/
คำค้นหา : ทำงานไม่ตรงสาย