ฝึกฝนเดินลำพังถ้าหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Chanapot]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเท่านั้น

ราวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควร

ถนอมจงทราบถนอม เพราะ เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เศร้าใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อแท้ถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่เมื่อร้องกระทั่งสมใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งตอบแทนความผูกพันไม่ได้

ใครก็ตาม สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเพียงใดเนื่องจากว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นชรา ก็เลยอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีผู้ใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครคนหนึ่งไม่มีค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปพรรณสัณฐาน

ต้องเรียนรู้ที่จะชื่นชอบคนที่ความรู้ความเข้าใจ และถ้าหากคุณคิดว่าตัวเองสู้ผู้อื่นเขามิได้อย่ า

ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เพราะเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นๆธรรมดา

พ่อแม่เป็นคนที่รักรวมทั้งประสงค์ดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แม้กระนั้นไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่เคยทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรดังเดิม

เพราะเหตุว่าทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาวิธีการเก่าๆมาแก้ปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อพร่ำ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากยิ่งกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นๆมิได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เนื่องจากทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเ ดินเหมือนกัน ไม่มีผู้ใดเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมายปลายทาง อย่ า ให้ผู้ใดกันผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง